Przecież w domu czeka kochająca rodzina, która pomaga i wspiera. Mamy ładny i ciepły dom, w którym możemy czuć się swobodnie, zjeść w nim samodzielnie przyrządzony posiłek. Czy to nie jest piękne, czy nie warto doceniać te drobnostki dnia codziennego, które sprawiają, że po prostu czujemy się dobrze? Podczas swojego życia spotkałam wielu różnych ludzi, którzy potrafili odnaleźć radość, mimo trudnej sytuacji. Kiedy zwolnijmy i rozejrzymy się, dostrzeżemy naprawdę bardzo wiele i ucieszy nas każdy promyk słońca, każdy ptasi śpiew, każdy szum liści. Doceńmy to, co posiadamy, bo jesteśmy „bogaczami”. Każdego dnia spotyka nas coś, co sprawia na radość, czy satysfakcję. Wieczorem warto zastanowić się, nie nad tym, co było złe, tylko nad tym, co dobrego nas w ciągu tego dnia spotkało. W ten sposób te przykre rzeczy nie będą miały na nas wpływu. Zwracajmy uwagę na drobiazgi, które mogą dać nam radość, bo to właśnie one nadają życiu sens i smak. Zobaczycie, że świat jest pełen kolorów, wystarczy je tylko dostrzec…
Nie dla wszystkich. Jednym wystarcza rodzina i przyjaciele, innym zwyczajnie nie. Przyjaźń potrafi być wielce ulotna, a rodziny nie jesteśmy w stanie wybrać - czasem dostajemy taką, z którą nie potrafimy odnaleźć wspólnego języka. Ludzie wówczas oddają się karierze, ale przy tym - pasji, marzeniom, realizują pomysły twórcze etc. etc. dążąc do czegoś - szukając w życiu czegoś więcej, niż tylko "rodziny i przyjaciół" i to jest tak samo piękne, jak model piękna przedstawiony przez Ciebie - lecz nie jedyny ("słuszny i prawdziwy").
OdpowiedzUsuńPrzypomina mi się słynna anegdotka z środowiska filmowego:
Był mężczyzna o niespotykanym talencie aktorskim, nie przebił się do kin ponieważ zajął się chorą na raka matką. Na jednym z bankietów opowiada tę smutną historie, a wówczas wychodzi pewna, słynna aktorka i mówi "Moja matka też była ciężko chora, a zostałam aktorką". Mężczyzna zszokowany pyta się - jak udało się jej to osiągnąć?
Odpowiada: Pozwoliłam jej umrzeć.
~ Nudziarz
Nie do końca o to mi chodziło. Miałam na myśli to, że warto dostrzegać drobiazgi, które czasem traktujemy jak rutynę nic nadzwyczajnego. Aby docenić piękną pasję, promienie słońca, to, że mamy stałą pracę. Każdy może takie rzeczy znaleźć we własnym zakresie i na pewno każdemu co innego sprawia szczęście, ale warto zauważać to w codziennym życiu.
UsuńAleż czy Ja gdziekolwiek zaprzeczyłem temu? Zaznaczyłem, że nie jest to "jedyna, słuszna droga". Opcji jest wiele i każdy odnajduje swoją ścieżkę, nastawiając się bardziej na nią. Niekiedy nie mamy specjalnych powodów by cieszyć się z drobiazgów, o których wspomniałaś, toteż szukamy właśnie celów wyższych.
UsuńPonadto postawiłaś pytanie - „Czy warto poświęcać wszystko w imię kariery i pieniędzy?”. Ja podjąłem polemikę z Twoją odpowiedzią na to (konkretne) pytanie. Twój komentarz względem mojej wypowiedzi - "Aby docenić piękną pasję, promienie słońca, to, że mamy stałą pracę" nijak (prawdę mówiąc) ma się do tego co napisałaś poście.
UsuńNie zrozum mnie źle, nie mówię, że pleciesz głupoty - zwyczajnie to zdanie nie ma większego uargumentowania w poście. Zapewne dlatego doszło do różnicy zdań.
Świetny post! Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuń:)
UsuńJak piękny byłby świat gdyby ludzie doceniali to co mają. :)
OdpowiedzUsuńTak piękno jest nas wokół, ludzie powinni stanąć i delektować się tym co wydaje im się zwykłe bo tak na prawdę takie nie jest
OdpowiedzUsuńkariera i pieniądze są dla mnie ważne ale najważniejsze jest jednak zdrowie i ludzie, przyjaciele, rodzina, wszyscy bliscy, którzy coś dla nas znaczą i są dla nas ważni. nic nie zastąpi wsparcia i miłości od drugiego człowieka i tego co możemy sami dać innym
OdpowiedzUsuńKażdy z nas przeżywa swoje życie na własnych warunkach, ale ja szalenie zazdroszczę ludziom, którzy potrafią cieszyć się chwilą i z małych rzeczy.
OdpowiedzUsuń